Maatjes in de oorlog met Chris Delbressine

‘Heren, de bel gaat voor een premie!’

Veel wielerliefhebbers zullen zich zijn stemgeluid, dat soms krakerig uit luidsprekers kwam, nog kunnen herinneren. Minder bekend is het oorlogsverleden van de, vele jaren geleden, bekendste microfonist bij wielerkoersen: Chris Delbressine (rechts op de foto). Naast hem zijn maatje Val Kokhuis. Op deze zwart-witfoto is het natuurlijk niet te zien, maar beiden dragen de groene baret. Wat zoveel wil zeggen als: beiden zijn commando.

Het zo te zien zonnige weer doet het meest aangename vermoeden, maar deze foto is toch echt gemaakt in het voorjaar van 1945, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Locatie: het zuid-Engelse havenstadje Eastbourne, waar op dat moment het basiskamp van de Nederlandse commando’s is gevestigd.

Delbressine heeft de opleiding tot commando er dan nog maar net opzitten. Hij is niet afgehaakt tijdens het Spartaanse trainingsprogramma van zes weken in de Schotse Hooglanden. Met trots mag hij nu de groene baret dragen.

Voor Delbressine is het een late roeping geweest om de opleiding tot commando te gaan volgen. Hij werd eind 1944 in het bevrijde zuiden van Nederland gerecruteerd om de troepen aan de andere kant van het Kanaal te versterken. Kort nadat bijgaande foto is gemaakt, vertrekken de bevriend geraakte mannen met hun collega-commando’s naar Nederland waar ze de laatste oorlogsschermutselingen meemaken.

Daar blijkt Delbressine ook aardig tegen een bal te kunnen trappen. Er wordt een militair elftal geformeerd dat onder meer wedstrijden tegen WVC in Winterswijk speelt. Kokhuis is de doelman in dat elftal.

Van Delbressine is bekend dat hij na de oorlog beroepsmilitair is geworden. En omroeper bij wielerwedstrijden.

‘De sprint is gewonnen door Bart Zoet!’